Rasulullah (sav)’ın Diliyle Şam Hadisleri

1-

Zeyd bin Sabit (r.a) şöyle rivayet etmiştir:

“Rasulullah (s.a.v)’ın yanında otururken bir gün:

-Ne mutlu Şam’a! Ne mutlu Şam’a! buyurdu. Ben:

-Şam’ın durumu nedir? Diye sordum. Rasulullah (s.a.v) da:

-Melekler kanatlarını Şam’ın üzerine germişlerdir, buyurdu.

(Tirmizi’nin rivayeti esas alınmştır. Ahmed, İbni Hibban, Hakim,
Abdurrezzak)

2-

Ebu Derda (r.a) şöyle rivayet etmiştir; Rasulullah (s.a.v):

-Muhakkak ki sizler (ilerde) ordular bulacaksınız. Bir ordu
Şam’da, (bir ordu) Mısır’da, (bir ordu) Irak’ta ve (bir ordu) Yemen’de,
buyurdu. Ashab:

-Ey Allah’ın Rasulü! Bizim için tercih et (hangisine
katılalım)? Dediler. Rasulullah (s.a.v) da:

-Şam ordusuna katılın, buyurdu. Ashab bu defa:

-Ey Allah’ın Rasulü! Biz koyun sürüleri olan kimseleriz.
Şam’a gitmeye güç yetiremeyiz, dediler. Rasulullah (s.a.v) da:

-Şam ordusuna katılmaya güç yetiremeyen kimse Yemen ordusuna
katılsın. Şüphesiz Allah Şam’a (ve ehline) benim için kefil olmuştur, buyurdu.

(Heysemi’nin rivayeti esas alınmıştır. Ebu Davud, Ahmed,
İbni Hibban, Hakim, Taberani)

3-

Abdullah bin Amr bin el-Âs (r.a) şöyle rivayet etmiştir:
Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

“Kitabın direğinin yastığımın altından çekildiğini görür
gibi oldum. Gözümle onu takip edince onun yükselen bir nur olduğunu, onun Şam’a
bırakıldığını gördüm. Dikkat edin şüphesiz iman –fitneler meydana geleceğinde-
Şam’da olacaktır.”

(Hakim’in rivayeti esas alınmıştır. Taberani)

“Şam helak olduğunda artık ümmetimde hayır kalmamış
demektir. Ümmetimden bir taife (kıyamet gününe kadar) hak üzere Deccal’le
savaşmaya devam edecektir.”

(Hadise kaynaklarda rastlayamadım. Elbani bu lafız için,
zayıf demiştir.)

Ebu Hureyre (r.a) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah (s.a.v)
şöyle buyurdu:

“Allah’ın emri (kıyamet) gelinceye kadar bu ümmet, her
nereye yönelseler galip gelmeye devam edeceklerdir. İnsanlardan onları
yardımsız bırakanlar onlara zarar veremezler. Onları çoğu; Şam halkıdır.”

(Kenzu’l-Ummal ve İbni Asakir’de geçmiş. Zayıf bir hadis.)

İbni Abbas (r.a) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah (s.a.v):

-Allah’ım! Sa’ımıza ve müddümüze bereket ver/mübarek kıl.
Mekke’mize ve Medine’mize bereket ver/mübarek kıl. Şam’ımıza ve Yemen’imize
bereket ver/mübarek kıl, diye dua etti. Toplulukta bulunan bir adam:

-Ey Allah’ın Peygamberi! Irak’ımıza da (dua et), dedi. Bunun
üzerine Rasulullah (s.a.v):

-Şeytanın boynuzu orada ortaya çıkacak ve fitne orada
yayılacaktır, buyurdu.

(Taberani’nin rivayeti esas alınmıştır. Şam’a bereket duası
farklı varyantlarıyla Buhari, Tirmizi, Ahmed, İbni Hibban ve diğerlerinde
geçmiştir.)

Abdullah bin Havale el-Ezdi (r.a), Rasulullah (s.a.v)’a:

-Ey Allah’ın Rasulü! Kalmam için bana bir belde/şehir söyle.
Eğer senin ölmeyeceğini bilsem, hiçbir şeyi senin yakınında olmaya tercih
etmezdim, dedi. Rasulullah (s.a.v) da:

-Şam’a git, buyurdu. (Abdullah der ki) Şam’ı sevmediğimi
görünce Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

-Allah’ın Şam hakkında ne buyurduğunu biliyor musun?
Şüphesiz Aziz ve Celil olan Allah şöyle buyuruyor: “Ey Şam! Sen benim şehirler
arasında seçkin kıldığımsın! Kullarımın hayırlılarını sana girdiririm.”
Şüphesiz Allah benim için Şam ve ehline kefil olmuştur.

(Heysemi’nin rivayeti esas alınmıştır.)

Abdullah bin Amr, babasından (r.a) şöyle rivayet etmiştir.
Rasulullah (s.a.v):

-Kıyametten önce Hadramevt’ten veya Hadramevt tarafından bir
ateş çıkacak ve insanları etrafında toplayacaktır. Ashab:

-Ey Allah’ın Rasulü! (O zaman) bize ne yapmamızı emredersin?
Diye sordular. Rasulullah (s.a.v) da:

-Şam’a gidin, buyurdu.

(Tirmizi’nin rivayet esas alınmıştır. Müslim, Ahmed, İbni
Hibban, Abdurrezzak, Ebu Ya’la)

Nevvas bin Sem’an (r.a) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah
(s.a.v) şöyle buyurdu:

“…Meryem oğlu İsa, Dımeşk’in (Şam) doğusunda bulunan beyaz
minarenin yanına inecektir..”

(Ebu Davud’un rivayeti esas alınmıştır. Müslim, İbni Mace,
Nesai, Ahmed, Hakim, İbni Hibban)

 عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهُ ، قَالَ : سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ ، يَقُولُ : إِذَا وَقَعَتِ الْمَلاَحِمُ خَرَجَ بَعْثٌ مِنَ الْمَوَالِي
مِنْ دِمَشْقَ ، هُمْ أَكْرَمُ الْعَرَبِ فَرَسًا ، وَأَجْوَدُهُ سِلاَحًا ،
يُؤَيِّدُ اللَّهُ بِهُمُ الدِّينَ.

Ebu Hureyre (r.a) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah
(s.a.v)’ın şöyle buyurduğunu işittim:

“Savaşlar ve kargaşalar ortaya çıktığında, Dımeşk’te
mevaliden bir birlik çıkacaktır. Onların atları Arapların en asil atları,
silahları da en iyi silahları olacaktır. Allah onlarla dinini
destekleyecektir.”

(Hakim’in rivayeti esas alınmıştır. İbni Mace’de “Dımeşk’te”
ifadesi geçmeksizin hadis zikredilmiştir.)

Avf bin Malik el-Eşcai’nin şöyle dediğini işittim:

Tebük gazvesinde Rasulullah (s.a.v)’ın yanına geldim.
Kendisi deriden bir çadır içindeydi. Bana:

-Ey Avf! Kıyametten önce şu altı şeyi say: Benim ölümüm,
sonra Beyt-i Makdis’in fethi, sonra koyunların ani ölümlerine sebep olan bir
hastalık gibi aranızda hızla yayılan ölümler, sonra aranızda malın –birinize
yüz dinar verilse öfkeleneceği kadar- çoğalması, sonra Arapların evlerinden
girmedik hiçbir ev bırakmayan bir fitne, sonra sizlerle sarı oğulları arasında
yapılacak ve onlar tarafından (her bir sancak altında) on iki bin kişinin
bulunacağı seksen sancak altında üzerinize gelip bozacakları bir antlaşma,
buyurdu.

(Hakim’in rivayeti esas alınmıştır. Ahmed, Taberani)

 Sad bin Ebi Vakkas
(r.a) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

“Ğarb ehli kıyamet gününe kadar hak üzere üstün gelmeye
devam edecektir.”

İmam Ahmed ve İbni Teymiye, ğarb ehlinin Şam ehli olduğunu
söylemiştir.

(Müslim’in rivayeti esas alınmıştır.)

Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu:

“Mü’minler yurdunun merkezi, Şam’dadır.”

(Taberani)

“Şam halkı, Allah’ın yeryüzündeki kamçısıdır. Allah, onlar
vasıtasıyla dilediği kimselerden dilediği şekilde intikam alır. Şam
münafıklarının, Şam mü’minlerine üstün gelmesi haramdır. Onlar (münafıklar)
ancak dert, öfke ve keder içinde ölürler.”

(Ahmed’in rivayeti esas alınmıştır. Hadis mevkuftur.
Taberani)

gencmuslumanlar.com

(Kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.)